360 graden om

Afgelopen vrijdag een topdag; Elise goed geslapen, goed gegeten, goed gedronken, lange ochtendut gedaan, kerstboom neergezet, lekker gespeeld, wasjes gedraaid. Elise mee boodschappen gedaan, kortom; heel lief geweest, een topdag!....tot 's avonds negen uur.
De NS werkte weer eens niet mee, Chris was laat thuis, ik moest nog koken, en 'ineens' bleef Elise maar huilen en spuugde alles, alles, alles onder. (lekker, bruine bonen met appeltjes!)
Was verzameld, was aangezet, bed verschoond, gekibbeld over wie en hoe we nu het beste voor haar moesten zorgen, etc. etc.
Tot 1 uur 's nachts heeft ze gebruld, gekrijst, van de buikkramp, van de maagpijn, van het spugen "auauaumamamaauauau". Met al die zwangerschapshormonen in mn lijf kan ik al niet tegen nieuwsberichten over speakerboxen die op baby's vallen en kleine kindjes in wasmachines, maar het gehuil van mijn kleine meisje is pas echt hartverscheurend.
Ontelbare keren werd ze 's nachts huilend wakker en liepen we rondjes door de kamer om haar te troosten. Net als toen ze een klein babytje was van 4 weken oud. Al die kilometers die we toen hebben gemaakt...

Zaterdagochtend een klein flesje melk gemaakt, nadat een paar slokjes water erin bleven. Minder dan normaal, en met wat minder poeder. Gulzig dronk ze het leeg. Dorst natuurlijk, en honger. Gelukkig was onze kat erbij om haar af te leiden van het lege flesje. Het leek wat beter te gaan...maar bij de volgende fles was het alweer spugen, huilen, gillen. Pijn in haar buik, ;pijn in haar maag.

Weer een was draaien, weer die trap op. De hele zwangerschap doe ik mijn
best om mijn bekken te ontzien, maar dat is nu onmogelijk en ik moet
het dan ook meteen bezuren met flinke steken in mijn schaambeen en pijn
in mijn onderrug en stuit. Even in bad om de pijn te verlichten. Binnen 10 minuten kan ik er weer uit om papa uit een berg vieze kleren te helpen.
Kleertjes van Elise uit, handdoek om haar heen en troosten op schoot. Een golf spuug in mn frisgewassen decollete...onder de douche dan maar.

Inmiddels is het zondagavond en heeft de arme schat zo'n last van haar keeltje dat ze ook niet meer wil drinken. Af en toe gaan er een paar slokjes water in, waarna ze het meteen weer op een brullen zet.Melk krijgen we er niet meer in, en bovendien krijgt ze ook nog eens last van tandjes (waar blijven die krengen?! na 10 maanden is er nog steeds niets te zien, maar ze heeft er flink last van) en alles wat niet nat is van het spuug wordt nat van het kwijl.

Hopen op een redelijke nacht...dat ze een beetje slaapt en zich morgen beter voelt. Nog een half uurtje en dan mag ze weer een zetpil en duiken we allemaal ons bedje in...elk minuutje slap dat we kunnen krijgen is meegenomen...